سوخت های زیستی چه کاربردی دارند؟

حملونقل، موتورهای اره برقی، ماشینهای چمنزنی، خودروهای دیزلی و کامیونها، تجهیزات هواپیمایی و وسایل آفرود، دستگاههای گرمایشی، پروژههای ساختمانی، صنایع جنگلداری، معادن و بخش کشاورزی همگی از سوختهای زیستی بهره میبرند. سلولهای سوخت زیستی قابلیت بالایی در تأمین انرژی برای تجهیزات پزشکی کاشتنی، ازجمله حسگرهای زیستی گلوکز، دارند. این فناوری میتواند بدون هزینههای زیاد، به حذف ترکیبات آلی از جریان زباله کمک کند. همچنین، امکان استفاده از این سوختها برای تأمین گرمایش ساختمانها وجود دارد که معمولاً تحت عنوان “بیوگرم” شناخته میشود.

آینده سوخت های زیستی چگونه است؟

با پیشرفت فناوریهای نوین، پیشبینی میشود که بهرهوری در تولید سوختهای زیستی بهبود یابد و هزینههای تولید کاهش پیدا کند. علاوه بر این، توسعه سوختهای زیستی نسل سوم و چهارم که از جلبکها و مواد زیستی مصنوعی ساخته میشوند، میتواند افقهای جدیدی را برای صنعت سوختهای زیستی به ارمغان آورد.

سوخت زیستی چیست و چه کاربردی دارد؟

سوخت‌های زیستی را می‌توان به سه دسته اصلی تقسیم کرد:

۱. نسل اول (First Generation)

سوخت‌های زیستی نسل اول از محصولات کشاورزی به دست می‌آیند. از شناخته‌شده‌ترین نمونه‌های این نوع سوخت‌ها می‌توان به اتانول و بیودیزل اشاره کرد.

مقاله پیشنهادی: بیواتانول یا اتانول زیستی چیست؟

اتانول: از تخمیر شکر یا نشاسته موجود در محصولاتی مانند ذرت و نیشکر حاصل می‌شود.
بیودیزل: از روغن‌های گیاهی یا چربی‌های حیوانی طی فرآیندی به نام ترانس‌استریفیکاسیون تولید می‌شود.

۲. نسل دوم (Second Generation)

سوخت‌های زیستی نسل دوم از ضایعات کشاورزی و مواد زیستی غیرفعال به دست می‌آیند. این سوخت‌ها از زیست‌توده‌های چوب، بقایای محصولات کشاورزی و گیاهان غیرخوراکی تولید می‌شوند.

سلولزی اتانول: از تجزیه زیست‌توده‌های لیگنوسلولزی به قندها و تخمیر آن‌ها برای تولید اتانول ساخته می‌شود.
دی‌متیل اتر: از زیست‌توده‌های گوناگون به دست آمده و می‌تواند جایگزین دیزل شود.

۳. نسل سوم (Third Generation)

این دسته از سوخت‌های زیستی از جلبک‌ها و میکروارگانیسم‌ها استخراج می‌شوند و شامل بیودیزل جلبکی و اتانول جلبکی هستند.

بیودیزل جلبکی: از روغن استخراج‌شده از جلبک‌ها تهیه می‌شود. جلبک‌ها قابلیت رشد در محیط‌های گوناگون را دارند و میزان تولید روغن آن‌ها بسیار بالاتر از گیاهان دیگر است.
اتانول جلبکی: از تخمیر قندهای موجود در جلبک‌ها تولید می‌شود. این جلبک‌ها توانایی رشد در آب‌های شور و زمین‌های غیرقابل کشت را دارند.

انواع مختلف سوخت زیستی

اتانول: با تخمیر قندها و نشاسته‌های موجود در گیاهانی مانند ذرت و نیشکر تولید شده و به‌عنوان افزودنی به بنزین برای بهبود کیفیت سوخت و کاهش آلاینده‌ها استفاده می‌شود.
بیودیزل: از روغن‌های گیاهی یا چربی‌های حیوانی تولید شده و جایگزینی برای گازوئیل فسیلی در موتورهای دیزلی محسوب می‌شود. این فرآیند شامل واکنش شیمیایی روغن‌ها و چربی‌ها با الکل است که منجر به تولید بیودیزل و گلیسرول می‌شود.
بیوگاز: از تجزیه مواد آلی در محیطی بدون اکسیژن (تخمیر بی‌هوازی) ایجاد شده و شامل متان و دی‌اکسید کربن است. منابع تولید آن شامل زباله‌های شهری، ضایعات کشاورزی و فضولات دامی می‌شود. بیوگاز برای تولید گرما و برق مورد استفاده قرار می‌گیرد.
بیوهیدروژن: نوعی سوخت زیستی است که از منابع زیستی به دست می‌آید و می‌تواند از طریق روش‌هایی مانند تجزیه آب با انرژی خورشیدی یا فرآوری زیست‌توده تولید شود.

مزایای سوخت‌های زیستی

سوخت‌های زیستی به دلیل مزایایی همچون کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و قابلیت تجدیدپذیری، به‌عنوان گزینه‌هایی پایدار و دوستدار محیط زیست شناخته می‌شوند.

دیدگاهتان را بنویسید

سوخت زیستی چیست و چه کاربردی دارد؟

فهرست مطالب